Մեդիաուրբաթ, Սեբաստացու օրեր

Թումանյան…….

Լինում է թե չէ, ո՞վ գիտի հաստատ.
Եվ ի՞նչն է հաստատ աշխարքի վըրա…—
Աշխարքում հաստատ մի բան կա մենակ,
Այն է, որ հաստատ ոչ մի բան չկա։

Խնկոյան՝ ԵՍ

Ագռավը բռնեց մի մե~ծ խեցգետին և նստեց ծառին:
Խեցգետինն ուզեց շտապ ազատվի, կտցիցը՝ զատվի.
– Ոսկեհատիկ, ագռավ տատիկ, ո՞վ է մեզնից կեղտոտը:
Ագռավը սեղմեց կտուցը` կռռաց.
– Դո՛ւ…
– Ոսկեհատիկ, ագռավ տատիկ, ո՞վ է մեզնից նախշունը:
Ագռավը բացեց կտուցը` կռռաց.
– Ե՛ս…
Կտուցը բաց անելուն պես

խեցգետինը կտցից ընկավ .

Կտցից թռավ, ջուրը ընկավ

և ազատեց?

Հա՜, ազատվեց

ԿԱՉԱՂԱԿԸ

Չալ կաչաղակը թռչում էր, թռչում ու ծառին նստում:

Նստում էր, նստում, պոչիկն էր շարժում:

Շարժում էր, շարժում ու երգեր ասում.

(Կա, չէ, կա, չկա, չէ:

Նորից թռչում էր, թռչում էր, թռչում ու ծառին նստում.

նստում էր, նստում, պոչիկն էր շարժում ու երգեր ասում.

(Կա, չէ, կա, չկա, չէ:

Նորից թռչում էր, թռչում էր, թռչում ու ծառին նստում:

Ծառին էր նստում, պոչիկն էր շարժում,

պոչիկն էր շարժում ու երգ էր ասում.

( Չկա, չէ, չէ…